Vandaag de laatste excursie: de orka whale watch.

Op loopafstand van het hotel in de haven van Victoria. Het is mooi weer vandaag, en de ervaring leert dat we niet zoveel hoeven mee te nemen zoals de vorige keer. We gaan weer me de zodiac, en krijgen weer de survival pakken aan, waarin we het al snel weer warm krijgen.

Kapitein Mick geeft nog een uitleg en dan kunnen we weer aan boord. Harry, Inge en ik weer op de voorste bank, Ronald met 2 Denen op de 2^e bank.

In de haven is ook het enige airport voor watervliegtuigen in de haven, en er is een heuse terminal voor de reizigers met het watervliegtuig. Ze hebben er ook een landingsstrip: er staan palen in het water met knipperlichten erop, die gaan knipperen op het moment dat een watervliegtuig binnen 30 seconden gaan landen of opstijgen.

In de haven voeren we in het begin achter een watervliegtuigje aan, die op een gegeven moment afsloeg naar de “startbaan”. Wij vervolgende onze weg met de andere boten, en zagen het watervliegtuig opstijgen.

Toen we de haven uit waren konden we vaart maken op weg naar de orka’s. De boten geven de locaties van de orka’s aan elkaar door, en als ze er dan zijn, mogen ze een bepaalde tijd daar rond hangen om vervolgens weer plaats te maken voor andere boten.

Maar eerst kwamen we nog langs rotsen waar zeehonden, maar vooral heel veel zeeleeuwen lagen. Tjonge, wat een geluid kunnen die zeeleeuwen maken met hun gehonk! En het rook er naar een visafslag die al lange tijd niet meer was schoon gemaakt. Maar wat een prachtige beesten; en groot!

Daarna door naar de plek waar de orka’s gezien waren, en ging het gas er flink op. Met 250 PK haalde we een snelheid van 65km/uur!

Het water was bijna spiegelglad, maar af en toe knalden we heerlijk over een paar golven heen.

En we hebben de orka’s gezien. Kapitein Mick kon precies vertellen dat er een “oma” rondzwom, en hoe oud ze was, en wanneer de rest geboren was. Het jongste kleinkind van deze groep in 2017.

Op een gegeven moment werd er ook nog een walvis gespot, waarvan we alleen de staart in de verte omhoog zagen komen. (ik heb er een foto van, maar die is heel erg vaag).

Er kwam ook zog een vlucht kraanvogels overvliegen in formatie, waardoor ze wel op eenden of ganzen leken.

Na 3 uur waren we weer terug in de haven. We hebben met z’n viertjes nog even geluncht in de haven bij het restaurantje waar we gisteren wat gedronken en gegeten hadden, en daarna gingen Harry en Inge souvenirtjes scoren.

Ronald en ik gingen nog even naar de kamer om ons om te kleden, en gingen daarna ook nog even shoppen, maar alle souvenirwinkels verkopen hetzelfde en wij hadden niet meer nodig. (ook geen plek voor in de rugzakken).

’s Avonds in de haven een kleine maaltijd gegeten, want we zijn allemaal nogal vol geraakt van alles wat we in de vakantie gegeten hebben.

Morgen weer op pad voor de laatste etappe: Vancouver. Dan komt het einde echt in zicht.